1. Sınıf Korkusu

Daha yeni okula başlamıştım. Anaokuluna bile gitmemiştim hâlbuki. Okul nasıl bir yer hiç bir fikrim yoktu, ama okula başlayana kadar. 1. sınıfa başladığımda çok korkuyordum. Hep evde olmaya alışmıştım. Abim benden 2 yaş büyüktü.

O 3. sınıfa gidiyordu. Ben ise o zamanlar okula daha yeni başlamıştım. Ben abim 3. sınıfa gittiği için onla direk aynı sınıfta olacağımızı düşünüyordum, ama öyle değilmiş. Ben 1. sınıfta çok korkuyordum. Korkmayayım diye annem kapının önünde bekliyordu. Ablamda sabahları okula gidiyordu. Annem benle birlikte okula gelir kapının önünde bekler, ablam eve gider üstü değiştirip geri dönerdi, annem eve gitsin işlerini halletsin diye. Komple 2. dönem böyle geçti. Ablam gelir annem giderdi sürekli. 2. sınıfa geçtiğimde kapının önünde kimse beklemedi.

Çünkü okula alışmıştım. Artık 12.Sınıftayım

Nerdeyse okul hayatımın bittiği zamanlardayım. Daha dün gibi 1. sınıfa başlayan ben şu an lise son sınıf öğrencisiyim. Okul hayatım boyunca gerek ailemden gerek öğretmenlerimden çok şey öğrendim. Öğretmenlerime karşı hep siz haklısınızdır dedim. Saygımdan dolayı hiç aşmadım büyüklerimi, ama hep içimden dedim keşke şuna şu deseydim diye. Bir çok kişi yaşamıştır bunu. Ama ben nedense söylemek istesem bile söyledim. Büyüklerime her zaman saygım sonsuz. Ben Fatma Paşayiğit 1. sınıftan korkarak çıkan ve 12. sınıfa kadar başı dik saygım herkese sonsuz bir öğrenci oldum. Her zamanda öyle olacağım.

Küçükken Çok Hareketliydim Her Çocuk Gibi

Evde hep koşar, hep bir şeyler karıştırırdım. Tam hatırlamasam da bir anım var onu anlatacağım. Küçükken ablam benim için dolap açmak için tutulan kısımlara kumaş dikilen iplerden bağlamıştı, atlayıp oynamam için. Bir kaç kere atladıktan sonra ip sağ ayak parmağımın üçüne girdi. Direk hastaneye gittik ve beni ameliyata almışlardı. Tabi ben ip girdikten sonrasını hatırlamıyorum annemlerden bildiğim kadarıyla işte. Ameliyat oldum, küçücük yaşımda. Acaba o zaman bir korkum var mıydı ? Ameliyat olmaya karşı hiç bir fikrim yok. Şu an parmağımda ameliyattan kalma iz var hala, ömür boyu da olacak.